Hoi, ik wil me graag aan je voostellen: Mijn naam is Boekenkast. Ik heb 5 planken vol beschermelingen en een lezer. Mijn lezer is dol op mij omdat ik de boeken op zo'n gezellige manier tentoonstel. Haar woorden, niet de mijne. Ik noem het zelf liever beschermen. De snuisterijen die ze op mijn planken plaatst, geven extra sfeer aan mijn beschermelingen, die daar meestal wel wat spraakzamer van worden. Ik laat het maar toe. Onder ons gezegd en gezwegen, ik vind dat eigenlijk ook wel leuk. Het is voor mijn beschermelingen niet altijd gemakkelijk wanneer er een geliefd exemplaar verdwijnt, om soms vervangen te worden door een ander exemplaar. En je weet tegenwoordig maar nooit wat je in huis krijgt. Je kunt het aan de buitenkant vaak niet zien.
Deze week is er een beschermeling teruggekomen die al zeker een jaar weg was. Cliffrockcastle, van Josephine Rombouts. Ik verwachtte haar terugkomst niet meer, ondanks dat mijn lezer er wel een gaatje voor gereserveerd hield. Vernuftig opgevuld met een mooie kandelaar, het viel de meeste omringende beschermelingen niet op. Behalve natuurlijk het tweede deel, Terugkeer naar Cliffrockcastle. Zij wist dat haar zus weg was, maar ze hield moedig stand, vol hoop wachtend op de terugkeer van Cliffrockcastle. En niet voor niets, naar nu blijkt. Cliffrockcastle vertelde honderuit over haar trip naar een vriendin van mijn lezer. De vriendin was net verhuisd en had bijna al haar spullen uit haar oude huis weggedaan. Er waren niet veel boeken meer over en Cliffrock zou zich een beetje eenzaam gevoeld hebben, als de vriendin niet regelmatig nieuwe boeken bij haar legde. De vriendin had geen grote beschermende boekenkast maar poetste wel regelmatig over het kleine bijzetmeubeltje waar Cliffrock meestal mocht liggen. Soms mocht ze op de tafel liggen, of op de piano. Dat had ze het liefst. Als er dan mooie muziek gespeeld werd, trilden alle letters in haar buik.
Mijn lezer zelf is deze week ook druk bezig met lezen. Ze heeft Een voor Een gelezen van Alice Feeney maar dat vind ik niet zo geweldig. Niet origineel genoeg. Teveel overeenkomsten met een boek van Agatha Christie en een film van Bruce Willis. En ze heeft een boek gelezen van Chris Carter, Het gezicht van het kwaad. Een spannende politiethriller. Maar dat boek is nooit één van mijn beschermelingen geweest. Die leest ze in haar E-reader. Een omhooggevallen computer die zich mobiele boekenkast durft te noemen. Alsof zo’n klein dingetje ooit de benodigde aandacht aan zijn beschermelingen kan geven. Volgens mij hebben zijn beschermelingen helemaal geen contact met elkaar. Een koude, ongezellige bedoening, volgens mij. Nee, laat mij me maar lekker om mijn eigen beschermelingen bekommeren, daar heb ik het al druk genoeg mee.
Ah, kijk, daar komt weer een nieuw exemplaar. IJsgrens, van PrestonChild, uit de minibieb op de hoek van de straat. Die heeft vast veel te vertellen. Ik ben benieuwd.
Reactie schrijven